پشت پنجره بادزندگی میکند.

گاهی وقتهازوزه کنان به درمیکوبد.  

گاهی وقتهاقاصدکی راباخودمی آورد.  

گاهی وقتهاگل سرخی راپرپرمیکند.  

پشت پنجره بادگیسوهای بلنددخترک رابه میهمانی چشمهامیبرد.  

پشت پنجره بادمیرودگاهی وقتهابه شالیزار سرمیزند.  

پشت پنجره بیدهامجنون میشوند.  

بادبادک بازیچه ی باد  

اسیرشاخه های خشک  

باحسرت به آبی چشمهای خدامینگرد.

بادمیرودگاهی آفتابی میشود.  

میرودگاهی بارانی میشود.  

بعضی وقتهاعشقی رامی آوردزودمیبرد. 

بعضی ازشبهاملایم میشودازعطرشب بوها. 

بعضی شبهادلگیرمیشود. 

گاهی فراموش میکندپنجره ی مارادرآغوش بگیرد. 

بادبرکت آسیابهامیشود.  

بادخوشه های برنج رامیرقصاند. 

پشت پنجره بادزندگی میکند. 

پشت پنجره بادبه آزادی زندگی میکند.

     عشق یعنی: خواستن اما نگفتن

عشق یعنی :سوختن اما ساختن

عشق یعنی :طغیان دل اما لب فرو بستن

عشق یعنی :با چشم سخن گفتن وبا حسرت سوکت کردن

عشق یعنی :راز . رازی که حتی معشوق نیز نداند

عشق یعنی :خواستن برای دوست

زیستن برای دوست,,,

بودن برای دوست,,,

مردن برای دوست,,,

بی آنکه باشی وبخواهی که باشی,,,

     به تو تقديم ميكنم تمام احساسات دورنم را كه مشتاقانه تو را طلب ميكنند.

به تو تقديم ميكنم لحظه لحظه هاي دلتنگي ام را كه به وسعت تمام روزهايي

است كه بي تو سركردم.

وبه تو تقديم ميكنم عشق را كه در تپشهاي قلبم و دراشتياق چشمان هميشه

منتظرم يافتم.

اين ارزشمندترين هديه من به توست   گوشه اي از قلبت پناهش ده وبا

خورشيد مهرباني ات نگهبانش باش. هميشه در خاطرم خواهي ماند.

عشقی نبود در تار و پودش        ديدي گفت عاشقه،عاشق نبودش

امشب همه جا حرف  از آسمون و مهتابه،  تموم  درو دیوار این خونه از

عشق تو بی تابه ، تو كه رفتي هواي خونه تب داره،داره از درو ديوارش غم

عشق تو مي باره ، دارم مي ميرم از بس غصه خوردم ،  بيا بر گرد تا ازعشقت

نمردم،همون كه فكرنمي كردي نمیره از پيشش، ديدي رفت ودل ما رو سوزوندش

حيات خونه ی دل مي گه درختها همه خاموشن، به جاي كفتر و  گنجشك  كلاغاي

سياه پوشن ،  چراغ  خونه  خوابيده  توي  دنياي خاموشي  ،   ديگه  ساعت رو

طاقچه  شده  كار ش  فراموشي  .  زده دل  رو به بی راه  ،  ديگه  بارون  نمي

باره  اگر چه اين ابر سياه . تو  كه  نيستي  توي    خونه  ،  ديگه   آشفته

بازاريست   .   تموم  گل ها  خشكيدن مثل خار بيابون ها ،  ديگه  از

رنگ  ورو رفته ، این كوچه و خيابون ها. من گفتم و يارم گفت

گفتيم و سفر كرديم.از دشت شقايق ها،با عشق گذركرديم

گفتم اگه من مردم ، چقدر به من وفاداري، عشقو

به فراموشي ،  چند  روزه تو ميسپاري

گفتم كه تو مي دوني، سرخاك

تو  مي ميرم  ،  ولي

تا لحظه  مردن

                                                                      دل از تو

                             دل شکستن هنر نمی باشد

هر کس به طریقی دل ما می شکند

                                                  بیگانه جدا

                                           دوست جدا می شکند

بیگانه گر می شکند حرفی نیست

از دوست....

                 از دوست بپرسید که چرا می شکند